Blogia
el vagon de pimenton

Haití, la escombrera de nuestra miseria

Haití, la escombrera de nuestra miseria

verdaderamente me colgare de tu rama boca abajo
y descansare lo que resta del día.
Pero no es evidente que este enorme sistema de producción de miseria y dolor funciona alimentado por nuestro silencio?
Haiti, hasta el mismísimo día de hoy, ahí esta como un barrio periférico de los Usa, o de Europa, totalmente olvidado, arrojado a nuestra puta basura. Un país entero hundido en la mas miserable escombrera, un solar mas del dolor. Le niego rotundamente la mas mínima razón moral, o autoridad alguna al Gobierno Yanky, a los gobiernos europeos (parapetados vergonzantemente detrás del matón rectilíneo) pues no de otra manera puede ser mi postura que la del desprecio mas transparente hacia la verborrea hipócrita, a ese amasijo de nombres desangrados: democracia, libertad, mercado libre, tolerancia, rentabilidad, seguridad, orden, progreso, abundancia, legalidad, igualdad.... Y ahí, en el patio trasero, favorecen el crecimiento de la miseria, el arraigo de la muerte, todo como un espectacular cultivo extensivo de la hambruna y la desgracia mas rentable. Pobre Haite, pobres todos nosotros.
Haiti, el primer pueblo que se alzo contra la esclavitud, es hoy uno de los pueblos mas humillado, masacrado, explotado, esquilmado y olvidado del mundo. Un terremoto nos pone los cadáveres a la mesa. Y oímos cien mil muertos, y no hay lágrimas, ni llanto que nos salve. Estamos saturados de luz y sonido, bloqueados por muros de estúpida abundancia. Valen mas ellos bailando en los escombros que todos nosotros cegados por el miedo a perder la nada.
Que acudan las oeneges a poner vendas a los muertos.
Que acudan ahora los estudios de todos los jolivuds a filmar la nueva cosecha.
Maldita sea!!!! ¿Que hacer?
Tal vez allá alguna esperanza: tambien se han derrumbado las carceles.
Con el tiempo tal vez tengamos nuestra propia catastrofe.
Que desgracia necesitar el dolor para ser humanos....

verdadeiramente colgarme da túa rama boca abaixo
e descansar o que resta do día.
Pero non é evidente que este enorme sistema de produción de miseria e dor funciona alimentado polo noso silencio?
Haiti, ata o mismísimo día de hoxe, aí esta como un barrio periférico de Úsaos, ou de Europa, totalmente esquecido, arroxado ao noso puto lixo. Un país enteiro afundido na mais miserable vertedoiro, un solar mais da dor. Négolle rotundamente a mais mínima razón moral, ou autoridade algunha ao Goberno Yanky, aos gobernos europeos (parapetados vergonzantemente detrás do matón rectilíneo) pois non doutro xeito pode ser a miña postura que a do desprezo mais transparente cara á verborrea hipócrita, a ese amasillo de nomes desangrados: democracia, liberdade, mercado libre, tolerancia, rendibilidade, seguridade, orde, progreso, abundancia, legalidade, igualdade.... E aí, no patio traseiro, favorecen o crecemento da miseria, o arraigamento da morte, todo como un espectacular cultivo extensivo da fame negra e a desgraza mais rendible. Pobre Haite, pobres todos nós.
Haiti, o primeiro pobo que se alzo contra a escravitude, é hoxe un dos pobos mais humillado, masacrado, explotado, esquilmado e esquecido do mundo. Un terremoto ponnos os cadáveres á mesa. E oímos cen mil mortos, e non hai bágoas, nin choro que nos salve. Estamos saturados de luz e son, bloqueados por muros de estúpida abundancia. Valen mais eles bailando nos cascallos que todos nós cegados polo medo a perder a nada.
Que acudan as oeneges a pór vendas aos mortos.
Que acudan agora os estudos de todos os jolivuds a filmar a nova colleita.
Maldita sexa!!!! Que facer?
Talvez alá algunha esperanza: tambien derrubáronse as carceles.
Co tempo talvez teñamos a nosa propia catastrofe.
Que desgracia necesitar a dor para ser humanos....
I truly will hang upside down from your branch
and rest for the remainder of the day.
But it is evident that this enormous production system works misery and pain fueled by our silence?
Haiti, to the very day, there is a suburb of the USA, or Europe, forgotten, thrown into our trash whore. An entire country plunged into the most miserable heap, but a site of pain. We flatly deny the slightest moral right or authority whatsoever to Yanky government, European governments (shamefully ensconced behind the bully straight) as may otherwise not be my position that the more transparent contempt towards hypocritical verbiage in that bled jumble of names: democracy, freedom, free markets, tolerance, cost, safety, order, progress, abundance, legality, equality .... And there, in the backyard, encourage the growth of poverty, the roots of death, all as a spectacular extensive cultivation of famine and misery more profitable. Haite Poor, poor us.
Haiti, the first people who stood up against slavery, is today one of the towns most humiliated, massacred, exploited, depleted and forgotten in the world. An earthquake puts us at the table bodies. And we hear a hundred thousand deaths, and no tears, no cry save us. We are saturated with light and sound, blocked by walls of plenty stupid. They are worth more dancing in the rubble that we all blinded by the fear of losing anything.
Oeneges attending the bandages put the dead.
Now attending all studies jolivuds filming the new crop.
Damn!! What to do?
Perhaps there is some hope: also the prisons have collapsed.
Over time we may have our own catastrophe.
Unfortunately the pain that need to be human .

0 comentarios